Buğulu Düş

Buğulu camlardan gözlerime değen beyaz düşlere dokundum. Usulca esen rüzgar gür sesiyle saçlarımı okşadı. Kar, adına beyaz düşlerden isimler takındı. Yalnızlık yolculuğuma eşlik ederken, kar taneleri kelime kelime gökyüzünde yazıldı. Kafiyeli göründü, beyaza çalınmış gök. Ellerim üşüdü o an. Yüreğimi ısıtacak ilhamı gözlerime içirdim. Buğulu camlara yazdım adımı, adından bir adım ötedeyken. Kalbim üşüdü. Kar iz bırakmak istercesine ayak izlerime yağdı. İzlerime kısa yolculuklardan uzun hikayeler uydurdum. Cılız dallara tutunmuş kar taneleri gibi kalbine değdim. İşittin mi? Soğuk hissedilmez oldu, kar büyüsünü içirirken gözlerime, kalbim isminle donup kaldı. Buğulu camlarda baş harflerimiz yazılı kaldı. Cılız bir sesle yalnızlığın derin beyazlığına kar tanelerini yoldaş edindim. Çok üşüdüm, yokluğuna bembeyaz sebepler giydirdim.